Zo af en toe heb ik mijn bedenkingen bij de uitreiking van een prijs voor kinderboeken; zoals onlangs bij de uitreiking van de Woutertje Pieterse Prijs 2022. Zie het vorige blog. Ik ben daarom eens gaan kijken wie er bij de belangrijkste prijzen in de jury zitten, en welke criteria men hanteert bij de beoordelingen. Dat was trouwens best lastig, want je vindt 'de poppetjes' weliswaar gemakkelijk, maar de criteria liggen wat moeilijker. Toch vond ik een artikel over die criteria, en in hoeverre die zijn aangepast aan 'de tijdgeest'.
Het artikel doet verslag van een onderzoek uit 2010 van de universiteit van Tilburg naar tien jaar jeugdliteraire jury's.
De in mij ogen belangrijkste conclusie van dit onderzoek luidt als volgt:
Wanneer tien jaar Gouden Griffel, Gouden Zoen en Woutertje Pieterse Prijs worden samengenomen, dan kan worden vastgesteld dat van een pedagogische benadering van jeugdliteratuur (De Vries, 1989) nauwelijks meer sprake is. Zo worden bijvoorbeeld geen oordelen gegeven over bepaalde normen en waarden in boeken.
Dat zet mij toch aan het denken. Wordt daarmee de taak van opvoeders, ouders en leerkrachten niet extra moeilijk?
Natuurlijk is betutteling ongewenst. Maar is het volledig ontbreken van oordelen over normen en waarden niet een brug te ver?
Blijven opvoeders, ouders en leerkrachten dan niet met lege handen achter?
Mocht u in dit soort vragen geïnteresseerd zijn, kijk dan eens naar het volledige verslag onder de titel De stem van de jury.
Als je dit artikel ook waardevol voor een ander vindt, deel het dan via de social-media-knoppen in de footer.
En als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe blogs, volg mij dan op Twitter via de knop: