Naast het schrijven van kinderboeken heb ik nog een heel andere hobby, namelijk orgel spelen. In het kader daarvan volgde ik in Schotland de St. Andrews Organ Week 2022.
Bij het horen van een prachtige orgelklank riep ik enthousiast: 'What a beautiful noise!'
Dat had natuurlijk moeten zijn: 'What a beautiful sound!'
Maar in de haast van het zoeken naar het juiste woord, kwam het woord ‘lawaai’ tevoorschijn in plaats van ‘klank’. Geen Engelsman die me dat kwalijk nam, want in Engeland is ‘courtesy’ een deugd en vond men mijn Engels ‘marvellous’.
Toch stoorde het mij dat ik ‘noise’ had verward met ‘sound’. Niet zozeer vanwege de pijnlijkheid ervan, maar vooral omdat ik mij realiseerde dat ook bij mijn andere hobby soms dezelfde verwarring optreedt.
Ook bij kinderboeken zie je dat ‘klank’ vaak verward wordt met ‘lawaai’, en dat in plaats van ‘balans’ juist ‘onrust’ ontstaat.
Een voorbeeld van een onrustig en lawaaierig boek is: ‘De WAANZINNIGE BOOMHUT van 143 verdiepingen’ van Andy Griffith en Terry Denton. (Helaas weer een vertaling.)
De letters en de kleuren op de omslag van het boek zijn buitengewoon ‘lawaaierig’, terwijl de tekeningen op de voor- en de achterkant van het boek toch minstens ‘onrustig’ genoemd mogen worden.
Een boek met een duidelijk andere sfeer is: ‘Lampje’ van Annet Schaap. (Gelukkig nu eens niet een vertaling.)
De letters en de kleuren op de omslag zijn mooi ‘in balans’, terwijl de tekeningen van Lampje met de vuurtoren en van de walvis met de kompasroos bijna ‘klankrijk’ zijn te noemen.
Blijft over de vraag waar nu je voorkeur naar uitgaat.
Mijn voorkeur gaat uit naar boeken zoals 'Lampje'. Immers: we leven in tijd waarin de kwantiteit en de intensiteit van allerlei prikkels toch al enorm groot is. En dat veroorzaakt volgens mij bij veel kinderen onrustig gedrag en concentratiestoornissen; iets dat belemmerend werkt bij het leren op school en bij het ‘begrijpen van de wereld’.
Maar het is ook een feit dat veel mensen zich tegenwoordig helemaal niet storen aan 'lawaai'. En sterker nog: zij denken dat lawaaierige boeken juist favoriet zijn, en dat je kinderen dus met dat soort boeken enthousiast aan het lezen kunt krijgen.
In deze situatie is een afgewogen oordeel (nog) niet te geven. Maar in de toekomst zal dat oordeel er ongetwijfeld komen.
Als je dit artikel ook waardevol voor een ander vindt, deel het dan via de social-media-knoppen in de footer.
En als je op de hoogte wilt blijven van nieuwe blogs, volg mij dan op Twitter via de knop: